Aile Kalamamak

Ben aileyi akvaryuma benzetmekteyim akvaryum ne kadar temiz ve bakımlı olursa içinde yetişen balık da (çocuk) o kadar temiz olur. Bu sebepten dolayı sağlıklı aile bağlarının kurulması toplumun yapısı adına çok önemlidir.

Günümüzde de bilinmektedir ki kentleşmenin artması ile aile yapısı değişmiştir. Örneğin; geniş aile (geleneksel) modelinin yerini çekirdek aile modeli almaktadır.

Kırsal bölgelerde görülen geleneksel ailenin özelliklerini kısaca sıralayacak olursak; iş bölümü cinsiyete göredir, aile büyüklerinin sözü geçerlidir, karı-koca ilişkileri mesafelidir duygusal davranışlar az yaşanır, baba çocuklarına karşı otoritesini korkudan yana kullanır.

Kentsel bölgede görülen çekirdek aile yapısının özellikleri ise; aile bireyleri arasında iş bölümü vardır, kadının sosyo-ekonomik özgürlüğü bulunmaktadır, ev içerisinde sadece erkeğin veya sadece kadının kararı değil ikisinin de kararı önemsenmektedir, akraba dışında arkadaşlık bağları kurulmaktadır. Bu özelliklere baktığımızda birçok tezatlık görmekteyiz.

Sorun şu ki geleneksel aile yapısının kültüründe yetişmiş bireyler çekirdek aile kurmaktadır. Bu durumda karı-koca bu değişime uyum sağlayamamaktadır. Hâlbuki eşlerin arasında ‘karşılıklı’ bireysel düşünmenden özgecil bir şekilde iletişim kurması aile bağlarını daha çok kuvvetlendirecektir.

Lakin uyum sağlayamayan birçok eşler destek almak ve sağlıklı iletişim yollarını aramak yerine boşanmayı tercih etmektedir.

Boşanmayı hızlandıran sebepler arasında; ayrılan çiftlerin çok görülmesiyle bu durumun toplumda normal karşılanması ve eşlerin birbirlerine ekonomik bir bağlılığın olmamasını gösterebiliriz.

Boşanan eşlerin çocukları ise psikolojik olarak etkilenmektedir. Velayet sorunun yaşanması, ebeveynlerin velayet konusunda çatışma yaşaması çocuğun benliğini zedeleyebilmektedir. Yapılan bilimsel araştırmalarda eşler karşılıklı sevgi-saygı çerçevesinde ayrılsa bile çocuklar boşanma karşında üzüntü, eneze ve korunmasız hissedebilmektedir.

Okul döneminde olan çocuk, odaklanma sorunu ve öğrenmede güçlük çekebilmektedir. Güven duygusu zedelenerek ileride kuracağı ilişkilerde bağlanma sorunu yaşayabilmektedir.

Boşanma oranlarının artması boşanmış ebeveynlere sahip çocukların çoğaldığı anlamına gelmektedir. Karşı karşıya kaldığımız bu kısır döngü 10-15 yıl sonra aile yapısının olumsuz yönde değişebileceğini yansıtmaktadır.

Boşanmaların azalması için yeni çiftlere sadece evlilik cüzdanları değil aynı zamanda ‘Aile Kalabilmek’ adına eğitimler verilmeli aynı zamanda kitaplar hediye edilmelidir. Boşanma sürecinde olan aileleri aile danışmanlığına yönlendirilmelidir.

Boşanma sonrası çocukların daha az etkilenebilmesi adına çocuklara pedagojik destek verilmelidir. Okul döneminde olan çocukların rehber öğretmenlerine de büyük rol düşmektedir.

Thomas Scott’ın dediği gibi ‘hiçbir insan, iyi eğitilmiş bir aile kadar önemli bir miras bırakamaz’.

Büşra Nur COŞKUN